Θεατρική Ομάδα

          Ιδιαίτερα επιτυχημένη η προσπάθεια της θεατρικής ομάδας του σχολείου μας που με μεράκι προσπαθεί να μυηθεί και να μυήσει στο μαγικό κόσμο του θεάτρου. Μετά τη ΡΟΚ Ελένη, Το Καφενείον η Ελλάς, την Ιφιγένεια εν Μαύροις, τα ΜΜΕ, οι νέοι και η Επανάσταση του 1821, Το Άγαλμα και τους Πέρσες του Αισχύλου, οι μαθητές μας παρουσίασαν την Αντιγόνη του Μπέρτολτ Μπρεχτ στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου μας, αλλά και στο θέατρο "Κωσταράκος" στο πλαίσιο του 8ου φεστιβάλ μαθητικού θεάτρου Πειραιά. Φέτος, ακολούθησε η δραματοποιημένη παρουσίαση του ιστορικού - πολιτιστικού προγράμματος "Η Μάχη της Ηλεκτρικής - Ένα χρονικό Αγώνα ενάντια στο φασισμό", που συνοδεύτηκε με την έκδοση του βιβλίου μας με τον ομώνυμο τίτλο. Οι θεατρικές μας ανησυχίες θα ολοκληρωθούν τη φετινή χρονιά με το έργο του Τέρενς Ράττιγκαν "Η εκδοχή του Μπράουνινγκ", παράσταση που θα ανεβάσει η ομάδα μας την άνοιξη. Λίγα λόγια για το έργο, τη διδασκαλία του οποίου επιμελείται η φιλόλογος, κα Ευανθία Σκοπετέα.

Η ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΜΠΡΑΟΥΝΙΝΓΚ

            Κατά το σχολικό έτος 2015-2016 στο 3ο Γυμνάσιο Περάματος προετοιμάζεται μια θεατρική παράσταση με τίτλο: " Η εκδοχή του Μπράουνινγκ" του Άγγλου θεατρικού συγγραφέα Τέρενς Ράττιγκαν.  Ο τίτλος  του έργου κάνει αναφορά στην έμμετρη μετάφραση της τραγωδίας του Αισχύλου "Αγαμέμνων" από τον Άγγλο κλασσικό ποιητή του 19ου αιώνα Ρόμπερτ  Μπράουνινγκ, ένα αντίτυπο της οποίας δωρίζει ο μαθητής Τζων Τάπλοου ως αποχαιρετιστήριο δώρο - και ίσως κατά βάθος ως αναγνώριση - στον καθηγητή αρχαίων ελληνικών Άντριου Κρόκερ-Χάρρις, που είναι και ο πρωταγωνιστής.

            Όπως γράφει ο MichaelDarlowστο βιβλίο του "TerenceRattigan. TheManandhisWork":       Το θεατρικό έργο "Η εκδοχή του Μπράουνινκγκ" του Άγγλου θεατρικού συγγραφέα Τέρενς Ράττιγκαν βασίζεται σ' ένα συναίσθημα: την άρνησή μας να ομολογήσουμε τα συναισθήματά μας, γιατί πιστεύουμε ότι μας μειώνουν. Το έργο βασίζεται σ' ένα περιστατικό των μαθητικών χρόνων του συγγραφέα και αντανακλά το γεγονός ότι ο ίδιος ο Ράττιγκαν αναγκαζόταν να καταπνίγει τα δικά του συναισθήματα. Η πλοκή του έργου είναι φαινομενικά απλή, ρεαλιστική και με χαρακτηριστικά εγγλέζικο, συγκρατημένο αν και δηκτικό ύφος.

            Ο Ράττιγκαν έχει ομολογήσει πως πίσω από το μαθητή Τάπλοου κρύβεται σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος, και πως η κεντρική σκηνή του έργου, το δώρο του αγοριού προς τον αποχωρούντα καθηγητή Κρόκερ-Χάρις, στηρίζεται σ' ένα προσωπικό του βίωμα: Ο χαρακτήρας του κεντρικού ήρωα πηγάζει από την προσωπικότητα του φιλολόγου του Ράττιγκαν στο κολλέγιο Χάροου, του κυρίου Κόουκ Νόρις, ο οποίος είχε αποδεχτεί με σκαιότητα ένα αντίστοιχο δώρο εκ μέρους κάποιων μαθητών του. Ο "Αγαμέμνων" του Αισχύλου ήταν το αγαπημένο έργο του Ράττιγκαν, ο οποίος αποδίδει την ακλόνητη απόφασή του να γίνει θεατρικός συγγραφέας κατά ένα μεγάλο μέρος στο γεγονός ότι το διάβασε σε μετάφραση στη σχολική βιβλιοθήκη, όπου και ανακάλυψε σε πείσμα της πληκτικής διδασκαλίας του Κόουκ-Νόρις ότι επρόκειτο για ένα ζωντανό έργο και όχι για κάποιο νεκρό κείμενο.

            Οι πρωταγωνιστές του έργου βιώνουν μια συναισθηματική έρημο ανικανοποίητων πόθων, απ' όπου η ζωή έχει σχεδόν αφανιστεί, ύστερα από χρόνια έσχατης έλλειψης γνήσιων ανθρώπινων συναισθημάτων κι ανταπόκρισης. Το έργο μένει χωρίς εμφανή λύση στο τέλος, με την ελπίδα ότι κατ' αυτόν τον τρόπο το κοινό θα συνεχίσει να αναλογίζεται την σημασία των γεγονότων που εκτυλίχθηκαν μπροστά του. Η τελική πράξη ανυπακοής του πρωταγωνιστή αποκαθιστά την αξιοπρέπειά του, αλλά δε λύνει κανένα από τα προβλήματα του ούτε σβήνει ως δια μαγείας τόσα χρόνια αποτυχίας. Αυτό είναι το μήνυμα πολλών έργων του Ράττιγκαν: Ο άνθρωποι μπορούν να ζήσουν, μόνο αν συμβιβαστούν με την αλήθεια - για τους εαυτούς τους και τις συνθήκες ζωής τους - όσο επώδυνη κι αν είναι αυτή η αλήθεια. Χωρίς αυτογνωσία δεν υπάρχει ελπίδα.

            Ο στόχος της σχολικής παράστασης που "φιλοδοξούμε" να ανεβάσουμε στο τέλος της σχολικής χρονιάς είναι πιο απλός. Θέλει να εστιάσει στη σχέση του δασκάλου με το μαθητή και στην ψυχοσύνθεση του εκπαιδευτικού, σ' αυτά που προσφέρει και σ' αυτά που θέλει να προσφέρει, καθώς στις μέρες - της "κρίσης"- που ζούμε, το σχολείο παραγκωνισμένο και ο δάσκαλος αγνοημένος προσπαθούν να κρατήσουν όρθια όσα οι άλλοι γκρεμίζουν.

            Στο παρακάτω εκτενές απόσπασμα -σχεδόν μονόλογο- από το έργο συνοψίζονται τα όνειρα και η απογοήτευση του δασκάλου, οι προσδοκίες και η ματαίωση που νιώθει πολλές φορές είναι η πεμπτουσία του επαγγέλματος .

ΑΝΤΡΙΟΥ ΚΡΟΚΕΡ-ΧΑΡΙΣ: "Για δυο-τρία χρόνια πάσχισα σκληρά να μεταδώσω στα παιδιά λίγη από τη χαρά που μου έδινε η μεγάλη λογοτεχνία του παρελθόντος. Φυσικά απέτυχα...στις ενενήντα εννέα από τις εκατό περιπτώσεις. Όμως μία και μόνο επιτυχία μπορεί να αναπληρώσει, και περισσότερο από το να αναπληρώσει, όλες τις αποτυχίες του κόσμου. Και κάπου κάπου -πολύ σπανίως είναι αλήθεια- , κάπου κάπου είχα αυτήν την επιτυχία. Αυτό συνέβαινε τα πρώτα χρόνια...Τα πρώτα χρόνια, επίσης, ανακάλυψα ένα βολικό υποκατάστατο για να κερδίσω την εύνοια των μαθητών. Είχα υιοθετήσει -βλέπετε, όλοι το κάνουμε- ορισμένες ιδιαίτερες εκφράσεις, που με τον καιρό έγιναν στερεότυπες, κι έκανα κάποια αστεία με τις λέξεις, οπότε διαπίστωσα ότι τα παιδιά άρχισαν να γελούν μαζί μου. Ήμουν πολύ ευτυχής με αυτό και ενθάρρυνα το γέλιο τους δείχνοντας τους ότι το απολαμβάνω. Αυτό έκανε τη σχέση μας πολύ πιο εύκολη. Δεν τους άρεσα ως άνθρωπος αλλά με έβρισκαν αστείο ως "τύπο", και μπορείς να διδάξεις πολύ περισσότερα πράγματα με το γέλιο παρά με τη σοβαρότητα -μολονότι ο ίδιος δεν είχα ποτέ μεγάλη αίσθηση του χιούμορ. Έτσι, για ένα διάστημα, βλέπετε, είχα κάποια επιτυχία ως καθηγητής...Ίσως βαθιά μέσα μου το ήξερα, αλλά δεν είχα το θάρρος να το αναγνωρίσω. Ήξερα, βέβαια, ότι δεν ήμουν αρεστός, τώρα όμως το ξέρω ότι ήμουν και αντιπαθής. Είχα αντιληφθεί, επίσης, ότι οι μαθητές -εδώ και πολλά χρόνια- είχαν πάψει να γελούν μαζί μου. Άγνωστο γιατί, δε με έβρισκαν πια αστείο. Ίσως να ήταν η αρρώστια μου. Όχι, δε νομίζω πως ήταν αυτό . Κάτι βαθύτερο από αυτό. Όχι μια αρρώστια του σώματος αλλά μια αρρώστια της ψυχής. Εν πάση περιπτώσει, δε χρειαζόταν και μεγάλη οξυδέρκεια για να αντιληφθώ πως είχα αποτύχει πλήρως ως καθηγητής. Ωστόσο, εντελώς βλακωδώς, δεν είχα αντιληφθεί ότι τους προκαλούσα και φόβο. Ο Χίμλερ της τρίτης Γυμνασίου! Υποθέτω ότι αυτό θα είναι το επιτάφιο επίγραμμα μου. "

            Οι μαθητές που λαμβάνουν μέρος στο θεατρικό με αλφαβητική σειρά είναι οι: Αβντιάι Άννα (Μίλλυ Κρόκερ-Χάρις), Βικάτου Βάγια (κυρία Γκίλμπερτ), Ζιγγιρίδης Ηλίας (αναπληρωτής Γκίλμπερτ), Καραπιπέρης Δημήτρης (μαθητής Τάπλοου), Κεπεσίδης Γιάννης (Αντριου Κρόκερ-Χάρις), Κυβεντίδης Γιώργος (διευθυντής Φρόμπισερ) και Χαρίκος Παύλος (Φρανκ Χάντερ).

Η ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΤΟΥ ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ ΣΤΟ 3^Ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ

            Η Αντιγόνη του Μπέρτολτ Μπρεχτ ανέβηκε για πρώτη φορά το 1948 στην πόλη Χουρ της Ελβετίας με την Ελένε Βάιγκελ να εμφανίζεται στο κοινό μετά από δεκαπέντε χρόνια αναγκαστικής παύσης.  Ο συγγραφέας, έχοντας ως στόχο να δημιουργήσει ένα έργο αντίστασης στο ναζισμό και μεθερμηνεύοντας τον αρχαίο μύθο, αξιοποιεί την ηρωίδα του Σοφοκλή για να δημιουργήσει μια «αντάρτισσα» Αντιγόνη, σύμβολο του απλού ανθρώπου που εξεγείρεται ενάντια στον παραλογισμό της αυταρχικής εξουσίας και υπερασπίζεται, όπως λέει ο Αλέξης Σολομός, το δικαίωμα του ανθρώπου να διαλέγει την ελευθερία του.

            Μέρος του έργου διαδραματίζεται σε ένα καταφύγιο στο Βερολίνο του 1945, εποχή που σηματοδοτεί το τέλος του ναζιστικού εφιάλτη. Δυο γυναίκες βρίσκουν τον λιποτάκτη αδελφό τους κρεμασμένο από τους ναζί έξω από το σπίτι τους.  Πώς θα αντιδράσουν; Ο χρόνος γυρίζει πίσω, στην αρχαία Θήβα, όπου οι αναλογίες του δεσποτικού Κρέοντα με τον Χίτλερ είναι περισσότερο από προφανείς. Ο Μπρεχτ, αποκλίνοντας από το μύθο, μετατρέπει την εκδικητική εκστρατεία του Πολυνείκη ενάντια στη Θήβα σ? έναν επεκτατικό πόλεμο του Κρέοντα ενάντια στο Άργος, με σκοπό την αρπαγή πολύτιμων μετάλλων. Ο Πολυνείκης λιποτακτεί, το σώμα του κείτεται νεκρό, έρμαιο στα όρνια και τα ζώα και η Αντιγόνη βρίσκεται αντιμέτωπη με το διάταγμα του βασιλιά που απαγορεύει την ταφή  και την προσφορά νεκρικών τιμών. Η ηρωίδα, γνωρίζοντας τις συνέπειες, θα ακυρώσει ένα νόμο που για τον Κρέοντα είναι θεϊκός αλλά εκείνη θα τον ήθελε ανθρώπινο και όταν τη ρωτούν γιατί είναι τόσο πεισματάρα και δε μετανοεί για την πράξη της, θα απαντήσει: «για παράδειγμα στους άλλους». 

Έπαιξαν με αλφαβητική σειρά:

·  Δημήτρης Βισβίκος                   

·     Γεωργία Γκανά

·     Καλλιόπη Διακάκη                             

·     Ηλίας Ζιγγιρίδης       

·     Γιώργος Καββαδίας

·     Χρήστος Κασαπίδης

·     Γιάννης Κεπεσίδης

·     Γιώργος Λαγουδάκης

·     Άννα Μαυρίδη

·     Βάσω Μιχασουρίδη

·     Γιώργος Μπέλος

·     Γεωργία Νικολέτου

·     Νίκος Ξένος

·     Θοδωρής Ράκκας

·     Ισούφ Σεχάι

·     Σμαράγδα Τσαγκά

Διδασκαλία: Κυριάκος Τσερκέζογλου - Άννα Μητρακοπούλου

Attachments:

File	File size
ΜΙΑ? ΡΟΚ ΕΛΕΝΗ	374 Kb
Το Καφενείον η Ελλάς	56 Kb
28η Οκτωβρίου 2010: Ιφιγένεια εν Μαύροις	161 Kb
25η Μαρτίου 2011: Τα ΜΜΕ, οι νέοι και η Επανάσταση του 21	489 Kb
Το άγαλμα: Απόσπασμα από το Μεγάλο μας τσίρκο	205 Kb
Αισχύλου Πέρσαι	91 Kb
Αντιγόνη - Αφίσα	417 Kb
Αντιγόνη - Πρόγραμμα παράστασης	192 Kb
Η Μάχη της Ηλεκτρικής - Πρόγραμμα Παράστασης	691 Kb