Η συγγραφέας Σοφία Χατζή στο σχολείο μας
Στις 10 Ιανουαρίου είχαμε τη χαρά να φιλοξενήσουμε στη βιβλιοθήκη του σχολείου μας τη συγγραφέα κυρία Σοφία Χατζή και συγχρόνως την ευκαιρία να συζητήσουμε όχι μόνο για το συγγραφικό της έργο, αλλά και για τη διετή εμπειρία που αποκόμισε μέσα από την εθελοντική προσφορά της σε ιεραποστολικό σχολείο του Κονγκό. Η κυρία Χατζή δίδαξε εκεί από το 1990 έως το 1992, γεγονός που ενέπνευσε τα δύο βιβλία της με κεντρικό ήρωα το Μουτότο που, όπως μας εξήγησε, είναι υπαρκτό πρόσωπο. Πρόσφατα, επισκέφτηκε για ένα δεκαπενθήμερο το Κολουέζι στην Κεντρική Αφρική και συναντήθηκε με τους παλιούς της μαθητές που τώρα πια έχουν φτιάξει τις δικές τους οικογένειες και εργάζονται. Η συγγραφέας, μεταξύ άλλων, έχει κάνει θεατρικές σπουδές, εργάζεται ως ραδιοφωνική παραγωγός και έχει ασχοληθεί με τη μετάφραση και την αρθρογραφία.
Μετά την παρουσίαση που συνοδεύτηκε από πλούσιο φωτογραφικό υλικό, ενδεικτικό των εμπειριών της κυρίας Χατζή, ακολούθησε «βροχή» ερωτήσεων από τους μαθητές της Α` τάξης, οι οποίες τροφοδότησαν την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που θα φιλοξενηθεί στις σελίδες του Μαθητόκοσμου την ερχόμενη άνοιξη. Πολλοί οι προβληματισμοί που προέκυψαν και ξεπέρασαν τις προσδοκίες ενός προσχεδιασμένου ερωτηματολογίου. Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς; Μπορεί πλέον η Ελλάδα της οικονομικής κρίσης να βοηθήσει ανθρώπους που υποφέρουν χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά; Είναι πράγματι δυνατό να ζει ένας άνθρωπος για ένα μήνα με ένα τσουβαλάκι αλεύρι; Πόσο κοστίζει αυτό; Γιατί πρέπει άνθρωποι που πεινούν να αντιμετωπίζουν και τον εφιάλτη ενός εμφυλίου πολέμου; Πώς μπορεί κάποιος να αφήνει τον δυτικό κόσμο και τις όποιες ανέσεις αυτός υπόσχεται, για να αφιερωθεί σε παιδιά που υποφέρουν στη μακρινή Αφρική; Κάθε ερώτηση έφερνε μια απάντηση κι αυτή με τη σειρά της γεννούσε ένα νέο προβληματισμό.
Ευχαριστούμε θερμά την κυρία Χατζή για την παρουσία της στο σχολείο μας. Για την υπομονή της να απαντά σε ό,τι πιθανό και απίθανο ρωτήσαμε. Για την υπενθύμιση ότι η ευαισθησία και η ανθρωπιά ζουν σε όλες τις εποχές. Και αντέχουν, ακόμα και όταν όλα δείχνουν να καταρρέουν.
